Mijn kerstwens voor ons team

Vrijdag 21 december 2018

Soms loopt het jaar anders dan je hoopt of misschien wel dan je wilt. Wat is het toch in de samenwerking? Het is echt niet zo dat we niet willen, maar het loopt gewoon zo. Het gaat bijna vanzelf, we trekken gewoon meer naar een aantal collega’s en daardoor ontstaan er subgroepjes. We zitten in een vastgeroest patroon, het is hardnekkig en lijkt zich te versterken. Soms zeggen we een hele dag niets tegen elkaar. Ondanks onze goede intenties, die er echt wel zijn, we zijn tenslotte een professioneel team. Maar de uitwerking is niet zo gemakkelijk als gedacht. We praten niet met elkaar, maar over elkaar en tijdens de pauzes zoeken we elkaar niet op, dat voorkomt confrontaties en ongemakkelijke situaties. Tijdens teamoverlegmomenten zeggen we gewoon niet veel, na ja de meesten dan, het zijn altijd dezelfde die het woord nemen of zichzelf overschreeuwen”.

Hiermee startte ik dit jaar een teamtraject. De vierde sessie was vlak voor de kerstperiode en als laatste opdracht van deze sessie gaf ik iedereen deze kaart om een kerstwens voor het team te schrijven.  De plenaire opdracht hierna was, om om de beurt je kaartje aan iemand te geven, die je minder vaak opzoekt in de samenwerking. Spreek hardop jouw welgemeende kerstwens voor het team uit.

Wat er toen gebeurde gaf mij kippenvel. Het was doodstil in de ruimte, alleen de woorden van degene die zijn/haar kerstwens uitsprak klonken. Mooie woorden, maar de manier waarop het werd gezegd was nog mooier en zei zoveel meer. Oogcontant, rust, aandacht voor de woorden aan elkaar, het gebaar om dit aan de ander te geven. Hierna waren er geen woorden meer nodig, het gevoel was vele malen sterker dan een paar afsluitende woorden voor deze vierde sessie van mij.  Stil pakte iedereen zijn spullen en verliet de trainingsruimte….. stof voor mij tot nadenken om de vijfde sessie in te gaan in 2019!